(Η παρούσα ανάρτηση είναι μια ευγενική χορηγία του αδερφού μου)
Πριν κάμποσον καιρό, μιλούσα με ένα γνωστό μου για τα χόμπι μας. Του ανέφερα λοιπόν ότι στο παρελθόν είχα μεταφράσει γιαπωνέζικα κόμικς. Μου θύμισε λοιπόν ένα αστείο βίντεο που είχε δει, με τίτλο «το κρασάκι του Τσου», που είχε παρακουσμένους Ελληνικούς στίχους για το τραγούδι «Σούρα νο Χάνα» (=το άνθος της σφαγής) της Κάτζι Μέικο. Οπότε μου είπε «Εγώ θέλω να μεταφράσεις αυτό!» και εγώ δέχθηκα την πρόκληση.
Η προφανής επιλογή θα ήταν να κοιτάξω τις μεταφράσεις στα Αγγλικά και να βασίσω τη δική μου μετάφραση σε αυτές. Προς έκπληξή μου, όμως, όχι μόνο οι Αγγλικές μεταφράσεις ήταν τρία-πουλάκια-κάθονταν, μέχρι και οι μεταγραφές σε romaji είχαν λάθη. Οπότε, λέω, θα το μεταφράσω απ’ την αρχή.
Το μετάφρασμα παρατίθεται.
Ένα νεκρό πρωινό, το χιόνι πέφτει ενταφιάζοντας τα πάντα
Ακούγονται μόνο αδέσποτα σκυλιά που ουρλιάζουν και τα τσόκαρά* μου που τρίζουν.
Περπατώ μελετώντας το βάρος της θείας δίκης
Μια ομπρέλα σα στόχος αγκαλιάζει το σκότος
Περπατώ στο δρόμο της ζωής, ως γυναίκα που έχει εδώ και καιρό αποτινάξει τα δάκρυά της.
Στους μαιάνδρους του ποταμού, ο πυρσός του ταξιδιού σιγά-σιγά αμυδραίνει
Ο παγωμένος γερανός*² δεν κινείται, ο άνεμος κι η βροχή μαίνονται
Η παγωμένη επιφάνειά του αντανακλά μαλλιά ατημέλητα.
Μια ομπρέλα σα στόχος, δε δείχνει ούτε δάκρυα
Περπατώ στο δρόμο της εκδίκησης, ως γυναίκα που έχει εδώ και καιρό αποτινάξει την καρδιά της.
Και τσίπα, και συναισθήματα, και δάκρυα και όνειρα
και το χθες και το αύριο, ανούσιες λέξεις.
Ως γυναίκα που έχει εγκαταλείψει το κορμί της στο ποτάμι της εκδίκησης,
τα έχω αποτινάξει όλα εδώ και καιρό.
* geta
*² (εννοεί το πουλί, όχι το μηχάνημα)
“το πουλί, όχι το μηχάνημα”! 😂
Γέλασα πολύ με την υποσημείωση, ωστόσο ως γνήσιο παιδί της πόλης αντιλαμβάνομαι γιατί ήταν απαραίτητη! 😊
Θα μπορούσε να είναι π.χ. σαν τις αλατιέρες του Δήμου Θεσσαλονίκης που παγώνουν και δεν κινούνται! 😹